‘Beweging’ is een terugkerend thema in het werk van Monique Neyzen als beeldhouwer en tekenaar. Haar bronzen beeldjes ‘lijken van hun sokkel af te dansen’, schrijft een bezoeker in het gastenboek. De dynamiek van dansers en paarden zijn een eindeloze inspiratiebron voor Monique. Ze gaat veel naar dansvoorstellingen en rijdt al jaren paard. In materiaal als steen en hout zoekt ze naar een interessant lijnenspel en contrasten, zoals tussen ruw en gepolijst of ronde en hoekige vormen. Want een beeld moet vanzelf oproepen dat je het van verschillende kanten wilt bekijken, of wilt aanraken.
Geboorte van een passie
25 Jaar geleden komt Monique bij de Gooise Academie voor Beeldende Kunsten bij toeval in aanraking met beeldhouwen. Ze wil zich voor tekenen inschrijven, maar dat zat vol. Het driedimensionale van beeldhouwen fascineert haar meteen: een passie ontstaat. Bij de Gooise Academie heeft ze van verschillende docenten les gehad, daarna sloot ze zich aan bij de Beeldhouwgroep Valkeveen, kreeg ze een atelier aan huis en werd ze lid van de stichting ‘Kunst in Laren’. Na jaren van ontwikkeling wil ze weten wat haar werk bij een breder publiek oproept. In 2016 stelt ze voor het eerst haar atelier open tijdens de atelierdagen in haar woonplaats Laren (NL).
Focus op beeldhouwen
Dit zet een verandering in haar leven in gang. Er komen veel bezoekers en ze krijgt uitgesproken reacties, als: ‘Alles leeft gewoon’. ‘Prachtige collectie, veel vakmanschap’. ‘Everything moves and has soul of its own’. ‘Wat een dynamiek in de beelden’. ‘Zeer professioneel. Beeldschoon’. ‘Heel mooie tekeningen met de expressie van dans’. ‘Prachtig krachtig werk’. Na een carrière in het communicatievak focust ze nu op beeldhouwen en neemt ze alleen nog selectief opdrachten als communicatieadviseur en trainer aan. Ze woont deels in Nederland en deels aan de Spaanse Costa Blanca en exposeert daar regelmatig.
Voorkeur voor was en steen
Monique werkt in verschillende materialen, maar veel in was. Daarin moet je relatief snel werken, omdat het anders te zacht wordt. In Spanje zal ze hier alleen in de wintermaanden mee kunnen werken, anders is het te warm. Was leent zich om een impressie vast te leggen, een expressief moment, wat daarna in brons kan worden gegoten. Een duur maar ook duurzaam materiaal. Dansers en paarden zijn haar favoriete onderwerpen en soms werkt ze naar model.
Zowel figuratief als abstracter
In was en klei en een enkele keer gips werkt ze vooral figuratief. Maar in hout of steen worden haar beelden vanzelf abstracter. Dan leiden de nerven in het hout of de tekening in de steen (zoals Franse kalksteen, serpentijn of marmer) haar tot het beeld. Dit betekent langzaam het beeld met de beitel afpellen en soms lang zoeken naar de uiteindelijke vorm. In Spanje heeft ze mooie marmersoorten als ‘crema marfil’ en ‘rojo de Alicante’ leren kennen. De groeves zitten in de buurt van Alicante.
Beweging vangen in tekeningen
Aanvankelijk ging ze alleen modeltekenen om voor haar beelden meer inzicht in de anatomie van het menselijk lichaam te krijgen. Nu vindt ze juist het contrast tussen het snelle tekenwerk en het langzame, ambachtelijke beeldhouwwerk interessant. Ze maakt tekeningen naar model en van dansers. Ze ‘vangt’ beweging in snelle schetsen van conté, pastel of inkt naar korte modelstanden (van 1, 2, 5 of 10 minuten) en van dansers die blijven bewegen. Dit geeft ook inspiratie voor beelden. Een beweging die in haar hoofd blijft hangen, om daar later een beeldje van te maken. Monique: ‘Ik heb nog zòveel beelden in mijn hoofd. Heerlijk hier tijd voor te krijgen, om ze eruit te laten komen’.